W związku z trzecią rocznicą śmierci Sługi Bożego Jana Pawła II, w auli naszego Hotelu Akademickiego odbył się niezwykły koncert. Niezwykły dlatego, iż poświęcony pamięci niezwykłego człowieka, Wielkiego Papieża i Polaka, naszego Rodaka. Klimat tego słowno-muzycznego widowiska stworzyli studenci Wyższej Szkoły Kultury Społecznej i Medialnej. Prócz wzruszającego obrazu ukazującego lata posługi Jana Pawła II, który mieliśmy możliwość zobaczyć, mogliśmy także usłyszeć piękne słowa, które swą wymowną i głęboką treścią niewątpliwie dotknęły każdego z nas. Były to między innymi słowa Juliusza Słowackiego , który w wierszu "Pośród niesnasek Pan Bóg uderza" zapowiedział nadejście Papieża Słowianina:
Twarz jego, słońcem rozpromieniona,
Lampą dla sług,
Za nim rosnące pójdą plemiona
W światło - gdzie Bóg.
Na jego pacierz i rozkazanie
Nie tylko lud -
Jeśli rozkaże - to słońce stanie,
Bo moc - to cud.
Do refleksji skłoniły nas także słowa wiersza samego Karola Wojtyły pt. "To Przyjaciel":
A tutaj nie ma nic prócz drżenia,
oprócz słów odszukanych z nicości -
ach, zostaje ci jeszcze cząstka tego zdziwienia,
które będzie całą treścią wieczności.
Naszą refleksje pobudziły także inne recytowane wiersze, np. "Dlaczego płaczesz Polsko?" czy "Drzewo zranione".
Słowa wypowiedziane tego wieczoru, często jakże trudne to zinterpretowania, przeniknęły do głębi nasze serca. Nie zabrakło łez. Nie kryliśmy wzruszenia. Nie trudno o wzruszenie gdy powracają wspomnienia, gdy widząc tą przepełnioną miłością i cierpieniem twarz, słysząc słowa, które tak dobitnie uderzają w serce, mamy świadomość, że nie ma już Ukochanego Ojca Świętego wśród nas. Jednak nie ma Go wśród nas tylko fizycznie. Jego nauka, Jego słowa będą zawsze wśród nas.
Atmosferę zadumy i wzruszenia pogłębił także śpiew. Studenci WSKSiM w przejmujący sposób wyśpiewali słowa i zagrali dźwięki, które w całości stworzyły niepowtarzalny klimat nad sensem życia i przemijania. Wymowny charakter miały też chwile, gdy cała społeczność akademicka, wyśpiewując słowa hymnu Światowych Dni Młodzieży w Częstochowie z 1991 roku, złapała się za ręce i kołysała w rytm usłyszanej melodii. W tle mogliśmy przypatrywać się najbardziej wzruszającym momentom z Pontyfikatu Jana Pawła II. Chwile, gdy trzymaliśmy się za ręce, mając na ustach słowa "Abba Ojcze" i "Barki" były spontanicznym wyrazem wspólnoty i dowodem na to, że Jan Paweł II w niezwykły sposób potrafi zjednywać ludzi.
Wyrazem naszej pamięci o Ojcu Świętym było także spotkanie po Apelu Jasnogórskim przy pomniku Jana Pawła II przy Hotelu Akademickim. Wspólnie pomodliliśmy się i wyśpiewaliśmy słowa "Barki" - umiłowanej pieśni Ojca Świętego. Przed pomnikiem zapłonęły także znicze jako symbol pamięci i stałej obecności wśród nas naszego Papieża.
Mimo, że Ojciec Święty jest już w Domu Ojca, to pamięć o Nim na zawsze pozostanie sercach całej społeczności akademickiej Wyższej Szkoły Kultury Społecznej i Medialnej.
Ola Ludwig
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz